طبیعت پـــــسکوه

**پسکوه**
دهستان زيبا، جذاب و سرسبز  پسکوه واقع در بخش مرکزي

شهرستان  سیب و سوران مناظر و لحظات دلچسب و به يادماندني

را در ذهن گردشگران و طبيعت گردان به يادگار مي گذارد.

مروری بر تاریخ گذشته پسکوه و مشاهیر و بزرگان آن

1-   موقعیت جغرافیایی  

منطقه پسکوه در 90 کیلومتری غرب شهرستان سراوان قرار دارد. 

فاصله پسکوه تا خاش حدود75 کیلومتر می باشد.

در گذشته – قبل از تقسیمات جدید کشوری یکی از دهستانهای

بخش سیب و سوران بود. از جنوب به شهرستان مهرستان

(زابلی- مگس) و از شمال به دهستان گشت و شهرستان

سراوان و از شرق به منطقه دشت سوران و مراد آباد و از غرب

به شهرستان خاش منتهی می گردد. قبل از انقلاب راه ارتباطی

سراوان به خاش بود. پس از انقلاب این موقعیت به منطقه گشت

واگذار گردید. پسکوه نیز شامل مناطق ذیل می باشد:

أ‌-   منطقه پسکوه مرکزی شامل روستاها و آبادی های زیر:

کهن کریم، قلعه قدیمی پسکوه (معروف به کلا)، ده بالا –

دنّوک (نور آباد) و مهرآباد.[1] نیز مناطق عشایری کوه فهره

و کوه بیرک نیز جزء قلمرو پسکوه محسوب می گردند.

ب‌-      منطقه سرسوره و توابع آن شامل: کله اُک، تنگ تنور( ترون)،

سیاه دِکّ، گنداپ، (قنداب)، کتوران، حق آباد[2]، گل کوشِن،

پیرسیر، نرمه اُک، قادرآباد و آبادی های عشایری هشانی،

کلّگ قلندر، پاساری، کام پیلی، بحتی[3]، شیری، و ...  

2-   اوضاع اقلیمی (آب و هوا)

آب و هوای پسکوه در زمستان نسبتاً سرد می باشد.

این امر به علت ارتفاع بلند منطقه نسبت به سایر مناطق

شهرستان سیب و سوران می باشد. نیز نزدیکی به

کوه بیرک و همسایگی خاش و کوه تفتان در خنکی هوا تأثیر دارد.

در تابستان مانند سایر مناطق بلوچستان تا حدودی گرم می باشد.

تقریباً با آب و هوای مهرستان هم سان است.

باران معمولاً در فصل زمستان تحت تأثیر باران مدیترانه ای می باشد.

در فصل بهار و تابستان باران های رگباری اقیانوس هند

موجب بارش باران پراکنده و تند می گردد که معمولاً

با خساراتی همراه می باشد.

در اواخر فصل زمستان ماه اسفند و اوایل بهار ماه فروردین

بادهای نسبتاً تندی در منطقه می وزد که در زبان بلوچی

به آن «سیس دِّرّ و کباه دِرّ»[4] می گویند.

3-   کشاورزی

زمین های پسکوه از نوع خاک رُسی و قابل کشت می باشند.

در آن انواع محصولات قابل کشت می باشد.

از جمله: پیاز، باقلا، گندم، جو، ذرت محلی

( در اصطلاح محلی شهری) ذرت دانه ای،

و میوه های انار، انگور، خرما به عمل می آیند.

البته لازم به یاد آوری است که خرمای پسکوه

به علت برودت هوا در زمستان نسبت به سایر مناطق از

جمله سوران مرغوبیت کمتری دارد.

در فصل بهار گیاهان خودروی چون: سِمسور، مگیر،

پوترونک، زوران دگار (سیب زمینی بیابانی)، لمپُک،

پیمَلُک، کاندولا، تروپشوک، بیلدی، پَتِرک و... نیز به وفور یافت می شود.

4-         امکانات و مواهب طبیعی وجود رودخانه «رود گُوَر» در پسکوه

باعث حاصلخیزی و آبادانی گردیده است. در کوه بیرک انواع گیاهان،

سبزیجات و میوه های فصول سال وجود دارد. انجیر کوهی هشّانی

و کلَّگ نیز بسیار  مرغوب و ستودنی است. هر ساله مردم از

مناطق سراوان وسوران جهت تفریح به آنجا می روند.

حاج مسعود دهقان از دبیران جغرافیای سراوان به اتفاق استاد

راهنمایش از مناطق مختلف و طبیعی پسکوه  دیدن نموده است.[5]  

چشمه آب پیرسیر، زیارت حاجی یوسف در مهرآباد پسکوه، قلعه

تاریخی پسکوه، مدرسه قدیمی کهن کریم پسکوه، مدرسه

ابتدایی قلعه پسکوه، خانه های مهرابخان در مهرآباد، تخت اسلام خان

در جاده پسکوه به سرسوره،[6] گران خاتونان در کوه بیرک،

[7] گرّ پسکوه در مسیر پسکوه به سوران.

5-   گذشته تاریخی و آثار قدیمی

6-   افراد متشخص دینی

7-   بزرگان و کدخدایان و ریش سفیدان

8-   نتیجه گیری   

منبع :http://zirrag12.blogfa.com

رویایی بی انتها