پـسـکوه پیرزهی

شعری زیبا در وصف ایرانشهر
سلام ای وسعت ایمان/ سلام ای قلعه شیران/ سلام ای شهر ایرانشهر /دیار مردم ایران/

سلام اي شهرسلطاني /سلام اي شهر قراني/

سلام برنور و برطوبي /سلام اي شهر نوراني / گذرگاه سكندرتو /نشيمن گاه رهبرتو /

تو شهر مير وملايي /پر از پير وقلندر تو/

ديار بلبل بستان /عزیز مردم ا ستان / قمر ماه سخندانان/
خطيب اين بلوچستان/ سلام اي پهره قاجار /سلام اي منزل سردار / سلام بر نوكر وزرگر/

سلام ارباب خوشرفتار/ديار گندم و سبزه /

پر از خرماي خوشمزه /ديار عفت وپاكي /تو خصم مردم هرزه / لباس ورقص و اوازت/

كهور و وشك و دازت / نماد بي نظير تو/

خلوص مردم نازت/ پليوار وچكن دوزی /نشان عشق وپيروزي/ هنرمندند زنان تو /

پي ايمان وبهروزي/عزیزانی زسیستانند/

به ایرانشهر چو مهمانند/خدوم مردم شهرند/عزیز ونورچشمانند/عزيزاني ز بيرجندند /پر از ايمان ولبخندند/

گروهي تاجر وكاسب /بسي محروم و دردمندند /عزيزاني زبزمانند/

زدلگان و ز مكسانند / مهاجرهاي ايرانشهر/

شرافتمند و انسانند/ گروهي اهل سرحدند /بلوچ جد ودر جدند /

گروهي ترك وبنايند/ زقوچان ونهاوندند/

گروهي اهل كرمانند/ زنرماشير وريگانند /گروهي تركمنهايند/ گلانی از گلستانند/

گروهی از سراوانند/ نماد علم و عر فانند/

ز شهر مولوی شهداد/ عزیز قوم مسکانند / ز جالق وزابلی هستند/نماد همدلی هستند /

نمادصنعت دستی /سفالین گلی هستند /

گروهی تاج نیکانند/ ز نیکان شهر و رندانند/ گروهی چابهاری ها /ز بحر پاک عمانند

/ بنازم سر کهورانت /زلال اب نهرانت /

بنازم ملك مير عازم/ به ابتر شهر ميرانت /بنازم شهدرازت را/ نسيم دل نوازت را/

كليران و كنارو را /زمين پاك و نازت ر/

به دتك و دامن كجكوش /ديار مردم پرجوش/ ديار عالمان دين /ديار مردم باهوش/

بنازم مردم سرباز /كه هم شوخند وهم طناز/

بنازم قلعه بمپور/ به اسپندارپر اواز /بنازم نازنين لاشار/ ز ايمان مردمش سرشار/

بنازم راسك وپيشينت/ بنازم مردم اشار /

بنازم خضر بزمانت /معادن را به مکسانت /بنازم جلگه هاشم /بنازم شهر دلگانت /

تمدن های خاموشت /به اب گرم پر جوشت/

به اسپي دژ چون شوشت/ به مردان كفن پوشت / به مرداني كه جنگيدند /

ز بعثی ها نترسیدند/فدا کر دند تن خویشتن/

چو ظلم اجنبی دیدند/بنازم اهل سنت را /محبان ولایت را/بنازم شيعه وسني/

همه اقشار ملت را/ بنازم نخبه هایت را /

به دانش اسوه هایت را / بنازم کو ون چون قم /شکوه حوزه هایت را /بنازم شاعر دینی /

به عبدالله پیشینی /به سعدی در بلوچستان/

به دور از کبر و خود بینی/ بنازم بر تشيع من/ در اين جمع وتجمع من /

صراط مستقيم ديدم /پر از نور و تشعشع من /

بنازم شهر فرهنگی /پر از احساس یک رنگی/ بنازم شهر ایرانشهر /

که به از خاک افرنگی/ امين از سيب وسوراني/

امین از گنگزارانی / تو هستی از بلا نوشان/ به ابتر شهر میرانی

محمد امین سپاهيان