پـسـکوه پیرزهی

عوامل محرومیت در بلوچستان

از آنجا که مردم غیور بلوچستان ظلم و جور حکام و سلاطین ستمگر

زمانه را بر نمی تابیدند و در مقابل آنان قدعلم می کردند، این

خطه از ایران زمین همواره کانون توجه اربابان قدرت بوده ومدام

مورد تاخت و تاز آنان قرار گرفته است که مردم بی گناه و

بی دفاع را به خاک و خون کشیده ودستگاههای ظلم و

جور آنان چیزی جز خرابی و بدبختی برای این منطقه

به ارمغان نداشته اند

استان سیستان و بلوچستان که پهناورترین و جوانترین

استان کشور مطرح است دارای مشکلات فراوانی بوده که

به دلیل ضعف های مدیریتی و اختلاف سلیقه های قومیتی

طی 3دهه گذشته سبب شده تا بسیاری از منابع و

پتانسیل های ذاتی این استان کویری از دست رفته و

در این بین جوانان سیستانی و بلوچستانی چوب این

کوته فکری های را با جانشان داده اند بگونه ایی که

همه ساله براساس آمارهای رسمی شاهد افزایش

اشتغال زایی در شهرهای استان قرار داریم اما در

عمل شاهد افزایش بیکاران و ملحق شدن جوانان فارغ التحصیل

دانشگاهی به این صف طویل هستیم و آمارهای اشتغال زایی

هم در ظاهر برای گرفتن اعتبارات و بودجه های چند صد

میلیاردی پیاده سازی می شود که این توهم فقط پله های

ترقی و پیشرفت مدیران ضعیف النفس را فراهم کرده و

تنها موردی که برای این مدیران فرمایشی مهم  دارای

ارزش نبوده تلف شدن جوانان به عنوان مهمترین سرمایه های

جاریاین استان قرار دارد.بررسی ها نشان میدهد جوانان

بیکار این استان برای 100 هزار تومان از ناچاری و فقر

شدید مجبور به حمل مواد مخدر و دیگر کارهای

ضد امنیتی و کاذب می کنند.

مسأله اشتغال که یکی از اساسی ترین چالشهای همه

مناطق کشورمان است و در استان سیستان و بلوچستان

که به لحاظ شاخص های توسعه فاصله های زیادی با

سایر مناطق دارد از اهمیت و حساسیت ویژه ای برخوردار است .

اشتغال پدیده ساده ای نیست ، و دارای ابعاد و جوانب

گوناگون می باشد و تمام عوامل اقتصادی و اجتماعی

که بر توسعه به طور کلی مؤثرند ، یا از آن تأثیر می پذیرند

بر روی اشتغال نیز کنش و واکنش دارند ، ساختار اجتماعی

- اقتصادی توسعه نیافته استان زمینه مناسبی

برای سرمایه گذاری و ایجاد فرصت های شغلی

فراهم نیاورده است . از سوی دیگر ارتقاء شاخص های

توسعه به ویژه شاخص های توسعه انسانی

مستلزم ایجاد فرصتهای شغلی و اشتغال مولد می باشد

، بنابراین ایجاد اشتغال در این استان علاوه بر اهداف

اقتصادی که افزایش تولید و درآمد را برای جمعیت و

اقشار فقیر و محروم جامعه را پیدا می کند و اتخاذ

سیاستهای اشتغالزایی به منظور توزیع مجدد درآمد

و رفع محرومیت و فقرزدایی را ضروری می سازد .

 استان سیستان و بلوچستان دارای ویژگی های متمایزی

است که ضرورت تأمین اشتغال و کاهش مشکل بیکاری

را بیش از پیش آشکار می نماید :

 براساس یافته های اولین گزارش توسعه انسانی

کشور در سال 1378 استان سیستان و بلوچستان در

مقایسه با سایر استانهای کشور از لحاظ شاخصهای

توسعه انسانی درپایین ترین رده ها قرارگرفته ، به ویژه

از لحاظ شاخص فقر .که میزان محرومیت را در سه

زمینه طول عمر، تحصیلات و درآمد نشان می دهد

استان بدترین شرایط را داشته است . در مناطقی مانند

سیستان وبلوچستان ایجاد اشتغال مفهوم ایجاد درآمد

برای گروهها و جمعیت های فقیر را دارد و سیاستهای

اشتغال برای گسترش عدالت اجتماعی و توزیع مجدد

درآمدها می بایست اتخاذ شود . فقر ومحرومیت شدید

بخصوص درمناطق روستایی وتراکم بسیارکم

جمعیت و پراکندگی شدید مراکز جمعیتی ، سرمایه

گذاری در این مناطق را فاقد توجیه اقتصادی ساخته

است و درمقایسه با سایر استانها سرمایه گذاری صورت

گرفته و در نتیجه زمینه اشتغال مولد کمتر فراهم گردیده است .

همچنین این استان به دلیل موقعیت ویژه جغرافیایی

صحنه بروز مشکلات است که پدیده مبادلات غیررسمی

و قاچاق از جمله آنها است . اگرچه وجود مرزهای آبی

وخاکی طولانی استان به طور بالقـوه از مـزیـت هـای

استـان مـحسوب می گردند ، اما در شرایطی که

برنامه ریزی دقیقی درخصوص مبادلات مرزی اعمال

نمی شود ، تاثیرمنفی بر روند ایجاد اشتغال مولد باقی

می گذارند ، به طوریکه ایجاد شغلهای کاذب و پردرآمد

باعث بی صرفه شدن کارهای تولیدی می گردد. عدم

بهره برداری درست ومناسب از ظرفیتها امکانات بالقوه

استان سبب گردیده است که ظرفیت ایجاد اشتغال

در استان محدود باقی بماند ، به عنوان مثال قابلیت های

استان در زمینه توسعه فعالیت های بازرگانی خارجی به

مراتب بیش از آن است که درحال حاضر بهره برداری مناسب

از آنها تا اندازه زیادی به تصمیم گیریها در سطح ملی ارتباط پیدا می کند .

 توان بخشی خصوصی استان برای ایجاد فرصتهای

شغلی جدید به دلایل گوناگون از جمله دوربودن

استان از مراکز ومحورهای اصلی توسعه کشور،

کمبودمنابع سرمایه ای ومحدودیتهای زیربنایی .

ناآشنایی به رشته فعالیت های جدید ، بازده ناچیز

فعالیتهای تولیدی در مقایسه با فعالیتهای غیررسمی

و بی بهره بودن از خصوصیات کارفرمایی بر اثر موانع

اجتماعی و فرهنگی چندان بالا نیست .

 در حال حاضر حدود 68 درصد از شاغلان استان در بخش

خصوصی مشغول به کار هستند که در مقایسه با سایر

استانها نسبت پایینی است .

لطفا به ادامه مطلب بروید